Taniec Orientalny
(bellydance)
To fascynująca różnorodność - od zmysłowych, delikatnych ruchów dłoni i bioder aż po silny i wesoły folklor do ciężkiego rytmu bębnów.
Taniec Orientalny
Taniec orientalny (arab. raqs sharqi), nazywany popularnie tańcem brzucha, pochodzi z Bliskiego Wschodu, jego głównym ośrodkiem jest Egipt. Obejmuje wiele różnorodnych form tanecznych, które różnią się stylem i kostiumem, w zależności od regionu. Wbrew popularnej nazwie, podczas tańca pracuje całe ciało - tańczy się nie tylko biodrami, lecz także dłońmi, klatką piersiową, a nawet włosami. Fascynująca jest różnorodna jakość ruchów: drżenia, miękkie, ósemkowe i koliste ruchy, ostre akcenty i izolacje, złożone i dynamiczne kroki, ruchy głowy i nadgarstków - wszystkie te widowiskowe elementy przeplatają się i nakładają na siebie w tańcu, dając niesamowite możliwości złożonej interpretacji muzyki i emocjonalnej ekspresji.
Raqs sharqi zawiera w sobie bogactwo stylów i odmian: od emocjonalnej klasyki tańczonej do tradycyjnych arabskich pieśni, poprzez soczyste baladi do dźwięków akordeonu, kokieteryjne, luzackie street shaaby, widowiskowe drum solo do dźwięku bębna, show z rekwizytami takimi jak woal, skrzydła Izydy, miecz czy saggaty, aż po tańce folklorystyczne, w tym popularne saidi tańczone z assayą (laską), hagallah, ghawazee i wiele innych. Do tańca orientalnego zalicza się również jego współczesne, zachodnie odmiany takie jak FCBD® (FatChanceBellyDance®), który opiera się na grupowej improwizacji, oraz tribal fusion, tańczone do współczesnej, często nieorientalnej muzyki. Taniec ten pozwala każdej osobie, niezależnie od wieku i budowy, pokochać swoje ciało i cieszyć się nim.
Z czasem kształtuje sylwetkę i wzmacnia mięśnie, a także uczy poruszać się na co dzień z gracją.
Chcesz uczyć się tańca brzucha? A może interesują Cię w szczególności tańce folklorystyczne Egiptu? Zapraszam Cię serdecznie, zerknij na mój grafik.
Taniec Perski
Neoklasyczny taniec perski* to przepiękny, subtelny, lekki i zwiewny styl tańca przywodzący na myśl księżniczkę ze wschodnich baśni. Zakorzenione głęboko w perskiej estetyce misterne gesty rąk i pozy ciała nakładane są na przestrzenne kroki i subtelną pracę bioder, razem z mimiką tancerki tworząc ekspresyjną i przepiękną całość.
W pojęciu "taniec perski" kryje się jednak całe bogactwo różnorodnych stylów tanecznych: kokieteryjny, nieco ciężki i leniwy taniec kadżarski, wesoły taniec do perskiego popu, tańce folklorystyczne Iranu (np. energiczne Bandari, wesołe Qasemabadi z Gilanu czy Baba Karam).
Chcesz uczyć się tańca perskiego? Napisz do mnie - zbieram chętne osoby, żeby w lipcu ruszyć z zajęciami tańca perskiego od zera :)
*(nazywany też klasycznym tańcem perskim - terminologia nie jest tutaj jednoznaczna, jako że wszystkie próby klasyfikacji i kategoryzacji tego tańca to wciąż bardzo nowa sprawa :) Więcej informacji na ten temat znajdziesz w książce "The Art of Persian Dance" autorstwa Shaharzad Khorsandi, jednej z najważniejszych współczesnych tancerek tańca perskiego.) <3
Arabskie tańce folklorystyczne
Oprócz klasycznego raqs sharqi na Bliskim Wschodzie jest mnóstwo ciekawych tańców! W samym Egipcie jest wiele różnych tańców folklorystycznych charakterystycznych dla danego regionu. Najbardziej znanym egipskim tańcem folklorystycznym jest saidi - taniec z Górnego Egiptu (Said), dla którego charakterystyczne jest ciężkie tąpanie do rytmu bębnów i naśladowanie kroków konia. Bardzo często saidi tańczy się z kijem (assayą), nawiązując do tahtibu, lokalnej sztuki walki na kije.
